Muhasebe Politikaları Nedir ve Nasıl Kullanılır? Örneklerle

Muhasebe Politikaları Nelerdir?

Muhasebe politikaları, bir şirketin finansal tablolarını hazırlamak için kullanılan yönetim ekibi tarafından uygulanan özel prosedürlerdir. Bunlar, herhangi bir muhasebe yöntemini, ölçüm sistemlerini ve açıklamaların sunulmasına yönelik prosedürleri içerir. Muhasebe politikaları, ilkelerin muhasebe kuralları olması ve politikaların bir şirketin bu kurallara bağlı kalma biçimi olması bakımından muhasebe ilkelerinden farklıdır.

Muhasebe Politikaları Nasıl Kullanılır?

Muhasebe politikaları, bir şirketin finansal tablolarını nasıl hazırladığını yöneten bir dizi standarttır. Bu politikalar özellikle amortisman yöntemleri, şerefiyenin tanınması, araştırma ve geliştirme (Ar-Ge) maliyetlerinin hazırlanması, envanter değerlemesi ve finansal hesapların konsolidasyonu gibi karmaşık muhasebe uygulamalarıyla ilgilenmek için kullanılır. Bu politikalar şirketten şirkete farklılık gösterebilir ancak tüm muhasebe politikalarının genel kabul görmüş muhasebe ilkelerine (GAAP) ve/veya uluslararası finansal raporlama standartlarına (UFRS) uyması gerekir.

Muhasebe ilkeleri, bir şirketin faaliyet göstermesinin beklendiği bir çerçeve olarak düşünülebilir. Bununla birlikte, çerçeve biraz esnektir ve bir şirketin yönetim ekibi, şirketin finansal raporlaması için avantajlı olan belirli muhasebe politikalarını seçebilir. Muhasebe ilkeleri zaman zaman hoşgörülü olduğundan, bir şirketin özel politikaları çok önemlidir.

Bir şirketin muhasebe politikalarına bakmak, kazançları bildirirken yönetimin muhafazakar mı yoksa agresif mi olduğunu işaret edebilir. Bu, kazançların kalitesini değerlendirmek için kazanç raporlarını incelerken yatırımcılar tarafından dikkate alınmalıdır. Ayrıca, bir şirketin mali tablolarını incelemek için tutulan dış denetçiler, GAAP’a uyduklarından emin olmak için şirketin politikalarını incelemelidir.

Muhasebe Politikası Örneği

Muhasebe politikaları, kazançları yasal olarak manipüle etmek için kullanılabilir. Örneğin, şirketlerin ortalama maliyeti, ilk giren ilk çıkar (FIFO) veya son giren ilk çıkar (LIFO) muhasebe yöntemlerini kullanarak envantere değer vermesine izin verilir. Ortalama maliyet yöntemine göre, bir şirket bir ürünü sattığında, satılan malın maliyetini (COGS) belirlemek için muhasebe döneminde üretilen veya edinilen tüm envanterin ağırlıklı ortalama maliyeti kullanılır. FIFO envanter maliyeti yöntemine göre, bir şirket bir ürünü sattığında, ilk üretilen veya edinilen envanterin maliyeti satılmış sayılır. LIFO yönteminde bir ürün satıldığında, en son üretilen stoğun maliyeti satılmış sayılır.

Envanter fiyatlarının yükseldiği dönemlerde, bir şirket bu muhasebe politikalarını kazançlarını artırmak veya azaltmak için kullanabilir. Örneğin, imalat sanayindeki bir şirket, ayın ilk yarısında birim başına 10 dolardan ve ayın ikinci yarısında birim başına 12 dolardan envanter satın alıyor. Şirket, 10 dolardan toplam 10 birim ve 12 dolardan 10 birim satın alır ve tüm ay boyunca toplam 15 birim satar.

Şirket FIFO kullanıyorsa, satılan malın maliyeti: (10 x 10$) + (5 x 12$) = 160$’dır. Ortalama maliyeti kullanırsa, satılan malın maliyeti: (15 x 11 $) = 165 $ olur. LIFO kullanıyorsa, satılan malın maliyeti: (10 x 12$) + (5 x 10$) = 170$’dır. Bu nedenle, satılan malın maliyetini en aza indirmek ve kazancı artırmak için fiyatların yükseldiği dönemlerde FIFO yöntemini kullanmak avantajlıdır.

Alt çizgi

Muhasebe politikaları, tüm muhasebe politikalarının uyması gereken muhasebe kuralları olan muhasebe ilkelerinden farklıdır. Bir şirketin yönetim ekibi, firmanın finansal raporlaması için avantajlı olan belirli muhasebe politikalarını seçebilir. Ekip, bir şirketin finansal performansının belirli bir yılda nasıl görüneceğini belirleyecek olan muhafazakar veya agresif muhasebe politikaları kullanabilir.