Liderlik sürekliliği ilk olarak 1958’de Tannenbaum ve Schmidt tarafından yazılmış ve daha sonra 1973 yılında güncellenmiştir. Çalışmaları, bir yönetici için mevcut olan ve birçok liderlik stilinin yerleştirilebileceği olası liderlik davranışının bir sürekliliğini önermektedir. Süreklilik, yönetici tarafından kullanılan yetki derecesine ve kararlara varmada yönetici olmayanların sahip olduğu özgürlük alanına ilişkin bir dizi eylem sunar. Otokratik ve dizginsiz iki aşırı uç arasındaki süreklilikte geniş bir liderlik stilleri yelpazesi tasvir edilmiştir (Bkz. şekil 1). Sol taraf, kontrolün bir yönetici tarafından sağlandığı bir stili, sağ taraf ise kontrolün serbest bırakılmasını gösterir. Bununla birlikte, uçlardan hiçbiri mutlak değildir ve otorite ve özgürlük asla sınırsız değildir.
Tannenbaum ve Schmidt sürekliliği, McGregor’un X Teorisi ve Y Teorisi varsayımıyla ilişkilendirilebilir. Patron merkezli liderlik, X teorisine ve ast merkezli liderlik, Y teorisine yöneliktir.
Bir yönetici, kendisi tarafından sürdürülen kontrol derecesine göre karakterize edilir. Bu yaklaşıma göre, dört ana liderlik tarzı tanımlanmıştır:
Tannenbaum ve Schmidt’e göre, uygulanabilir ve arzu edilen bir liderlik tarzı seçmek gerekirse, cevabı aşağıdaki üç faktöre bağlı olacaktır:
Yazarlar 1973’te çalışmalarını güncellediklerinde, liderlik davranış kalıplarının yeni bir sürekliliğini önerdiler. Bunda, yöneticiler ve yönetici olmayanlar arasında paylaşılan toplam özgürlük alanı, onlar ve çevresel güçler arasındaki etkileşimlerle sürekli olarak yeniden tanımlanır. Ancak bu model, öncekine kıyasla daha karmaşıktı.
Tannenbaum ve Schmidt’e göre başarılı liderler, belirli bir zamanda hangi davranışın en uygun olduğunu bilirler. Kendilerini, astlarını, organizasyonlarını ve çevresel faktörleri dikkatli bir şekilde analiz ettikten sonra davranışlarını şekillendirirler.
