İnsancıklar (Cep Boy) (Tam Metin) — Kitap Konusu, Özeti, Alıntıları, PDF

Dostoyevski’nin, Rus edebiyatının ilk toplumsal romanı olan İnsancıklar, henüz yirmi dört yaşındayken kaleme aldığı bir eserdir. Kitapta sınıf çatışması, edebiyat sevgisi ve hayata tutunma çabaları, iki dostun mektupları aracılığıyla anlatılmaktadır. Yazar, okuyucuya kitaba dair şu sözlerle seslenir: “Aynı eski, bildik eşyalara bakındım durdum. Aynı gri, kasvetli eşyalara… Eskisinden farklı görünmüyordu. Peki o mürekkep lekeleri, masa, aynı sandalyeler. Zaten önceden gördüklerim miydi gerçekten? Evet, aynılardı, tamamen aynılardı hem de. Peki, o zaman ben neden durduk yere yeniden doğmuş gibi davranmıştım ki? O ruh hâlinin sebebi neydi? Benim için birden güneş doğmuş, gökyüzünü maviye çevirmişti de o yüzden. Neden öyle olmuştu? Neden bazen, gerçek olmasa da, tatlı kokular bahçeye dolmuş gibi oluyor? Benim aptalca hayal gücümün ürünü olsa gerek hepsi. Bazen insan duygusallığa sürüklenip hayatımın neye benzediğini unutuyor. Hatta heyecanından gereksiz heveslere kapılıp kendini kandırıyor işte.”