Dünyanın tamamı hayatta kalsa bile insan yerleşimi için çok sıcak; insanlar yakında sıcaktan ölecekti. Hastalıklar artacak ve mutasyona uğrayacak. Tarımın değişen iklime adaptasyonundaki zorluk nedeniyle gıda kıtlığı kronikleşecek. Dünya haritası sulara dalarken bazı ülkeleri kaybedecek. Tatlı su sıkıntısı olacak. Okyanuslar kuruyacak ve hava kirlenecek. Bu, iklim değişikliğinin son aşamalarının bir resmidir; Geçiş sırasında çok daha fazla zorluk yaşanacaktır. Şimdi ile muhtemel son arasında, mülteciler artık insanları ayakta tutamayan topraklardan kaçarken sosyal, politik ve ekonomik kaosla karşılaşacağız. Bu endişe verici resim, David Wallace-Wells tarafından “Yaşanmaz Dünya: Isınmadan Sonra Yaşam” adlı kitabında sunuldu.
Bu ürkütücü ama yakında gerçek olacak resim, ele alınmazsa iklim değişikliği sorununun sona ermesini beklememizi söylüyor. İklim değişikliği üzerindeki insan etkisi, 18. yüzyılın Sanayi Devrimi’nden bu yana büyüdü. Erken evrelerde iklim değişikliği, dünya atmosferinin değişen bileşimi nedeniyle başladı. Bunun nedeni, öncelikle fosil yakıtların yakılmasıyla açığa çıkan karbondioksit ve metan gibi Sera Gazları (GHG) gibi büyük emisyonlardır. Sera gazı emisyonları çoğunlukla ekonomik faaliyetlerden etkilenir, ancak zararların telafi edilemez bir aşamaya ulaşmasıyla birlikte, bu zararları azaltmak için siyasi faktörlerin dahil edilmesi hayati önem taşımaktadır. Yine de doğa bilimcileri, bu sorunu çözmeye yönelik siyasi çabaların gerekli görülenden daha yavaş olduğuna inanıyor.
İklim değişikliği küresel bir sorundur ve tüm ülkelerin katılmasını gerektirir. Bir ülke küresel ısınmanın azaltılmasına katkıda bulunmada başarısız olsa bile, sonuç değişmeden kalır. Dünya ne kadar bağlantısız olursa olsun, ülkeler ne kadar farklı olursa olsun, tek bir doğamızla birbirimize bağlıyız.
