Engelli Amerikalılar Yasası (ADA)
Engelli Amerikalılar Yasası (ADA) Nedir?
Engelli Amerikalılar Yasası (ADA), engelli insanlara karşı ayrımcılığı yasaklar ve ana akım Amerikan yaşamına eşit katılım fırsatlarına sahip olmalarını garanti eder. 1990’da kabul edilen bu federal yasa, istihdam fırsatları, ulaşıma erişim, toplu barınma, iletişim ve devlet faaliyetleri açısından engelli bir kişiye karşı ayrımcılık yapılmasını yasa dışı hale getirdi.
ADA, özel işverenlerin, eyalet ve yerel yönetimlerin, iş bulma kurumlarının ve işçi sendikalarının engelli kişilere karşı ayrımcılık yapmasını yasaklar. ADA kapsamında, işverenlerin ayrıca engelli bir çalışanın iş işlevini yerine getirmesi için makul düzenlemeler yapması gerekmektedir.
Temel Çıkarımlar
- Engelli Amerikalılar Yasası (ADA) 1990 yılında engelli insanlara karşı iş yeri ve işe alma ayrımcılığını önlemek için kabul edildi.
- ADA, 15 veya daha fazla çalışanı olan tüm özel işletmeler için geçerlidir.
- Ayrıca devlet işverenlerini, iş bulma kurumlarını ve işçi sendikalarını da kapsar.
- ADA ayrıca halka açık yerlerde ve işyerlerinde tekerlekli sandalyeleri yerleştirmek için otomatik kapı eşikleri, rampalar ve asansörler zorunlu kılarak engelli insanlar için erişilebilirliği ve hareketliliği artırma etkisine de sahipti.
Engelli Amerikalıları Anlamak Yasası
ADA kapsamına girebilmek için, bir kişinin bir veya daha fazla ana yaşam aktivitesini önemli ölçüde sınırlayan fiziksel veya zihinsel bir bozukluğa sahip olması gerekir. Üç ana bölüm, ADA tarafından sunulan birincil korumaları içermektedir.
Yasanın I. Başlığı, işe başvuru prosedürleri, işe alma, işten çıkarma, kariyer geliştirme, tazminat, iş eğitimi ve istihdamın diğer yönlerinde nitelikli engelli bireylere karşı ayrımcılığı yasaklar. 15 veya daha fazla çalışanı olan işverenler üzerinde yetki sahibidir.
Başlık II, eyalet ve yerel yönetim birimleri için geçerlidir. Yasanın bu bölümü, ayrımcılığa karşı korumayı engelli nitelikli bireyleri de kapsayacak şekilde genişletmektedir. Bu kişilerin hükümet tarafından sağlanan hizmetlere, programlara ve faaliyetlere makul erişime sahip olmalarını gerektirir.
Başlık III, halka açık yerlerdeki faaliyetlere erişim konusunda engelli kişilere karşı ayrımcılığı yasaklar. Bu, restoranlar, okullar, kreşler, sinema salonları, dinlenme tesisleri ve doktor muayenehaneleri gibi genellikle halka açık olan işletmeleri içerir. Yasa ayrıca yeni inşa edilmiş, yeniden inşa edilmiş veya yenilenmiş kamu konaklama yerlerinin ADA standartlarına uymasını şart koşmaktadır. Ayrıca Başlık III, fabrikalar, depolar veya ofis binaları gibi özel sektöre ait, konut dışı tesisleri içeren ticari tesisler için geçerlidir.
ADA’nın uygulanmasında farklı devlet kurumları rol oynar. Örneğin, Eşit İstihdam Fırsatı Komisyonu (EEOC), Başlık I’i uygular. Çalışma Bakanlığı, Başlık II kapsamında eyalet ve yerel yönetim hizmetlerini ve Başlık III kapsamında kamu düzenlemelerini uygular.
2008 tarihli Engelli Amerikalılar Yasası Değişiklik Yasası, “sakatlığın” daha geniş bir yasal tanımına izin verdi. ADA kapsamında koruma arayan kişilerin bir engelleri olduğunu kanıtlamalarını kolaylaştırdı. Değişiklikten önce, kanser, diyabet, epilepsi, dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) ve öğrenme güçlüğü gibi engelli kişiler ADA kapsamı dışında tutulabiliyordu.
Engelli Amerikalılar Erişilebilirliği Nasıl Artırır?
ADA, tekerlekli sandalyeleri yerleştirmek için otomatik kapılar, rampalar ve asansörler oluşturmayı içeren halka açık konaklama birimleri için erişilebilir tasarım standartları oluşturdu. Engelli bireylerin ulaşabileceği yükseklikte fıskiyeler bulundurulmalıdır.
İş yerindeki düzenleme örnekleri arasında, bir iş görüşmesi sırasında işitme engelli bir başvuru sahibine işaret dili tercümanı sağlanması, tedaviye ihtiyacı olan bir kişinin ihtiyaçlarını karşılamak için bir çalışma programında değişiklik yapılması veya mevcut bir tesisin kolayca erişilebilir hale getirilmesi için yeniden yapılandırılması yer alır. engelli insanlar. Bir işveren, bunu yapması iş için gereksiz bir zorluk oluşturuyorsa ve şirketin büyüklüğüne kıyasla önemli masraflar gerektiriyorsa, ADA tarafından makul düzenlemeler yapması zorunlu değildir.
ADA’nın Başlık IV’ü, telefon şirketlerinin işitme ve konuşma engelliler için telefon aktarma hizmetleri veya benzer cihazlar sağlamasını gerektirir.
Web siteleri ve çevrimiçi platformlar tarafından ADA uyumunu zorunlu kılan bir düzenleme bulunmamakla birlikte, internet kullanıcıları için erişilebilirlik önemi giderek artan bir konu haline gelmiştir. En iyi uygulamalar, web sitesine erişilebilirliği teşvik etmek için giderek daha fazla reçete edilmektedir.
