İşletmeden tüketiciye (B2C) terimi, bir işletme ile ürün veya hizmetlerinin son kullanıcıları olan tüketiciler arasında doğrudan ürün ve hizmet satma sürecini ifade eder. Doğrudan tüketicilere satış yapan çoğu şirket, B2C şirketleri olarak adlandırılabilir.
B2C, 1990’ların sonlarında internet üzerinden tüketicilere ürün ve hizmet satan çevrimiçi perakendecilere atıfta bulunmak için kullanıldığı nokta iletişim patlaması sırasında son derece popüler hale geldi.
Bir iş modeli olarak, işletmeden tüketiciye, iki veya daha fazla işletme arasındaki ticareti ifade eden işletmeden işletmeye (B2B) modelinden önemli ölçüde farklıdır.
İşletmeden tüketiciye (B2C), en popüler ve yaygın olarak bilinen satış modelleri arasındadır. B2C fikrini ilk olarak 1979’da tüketicilere ulaşmak için televizyonu birincil araç olarak kullanan Michael Aldrich kullandı.
B2C geleneksel olarak alışveriş merkezi alışverişini, restoranlarda yemek yemeyi, izleme başına ödemeli filmleri ve bilgilendirici reklamları ifade eder. Ancak internetin yükselişi, e-ticaret veya internet üzerinden mal ve hizmet satışı şeklinde yepyeni bir B2C iş kanalı yarattı.
Yatırımcıların sektöre olan ilgisinin azalması ve risk sermayesi fonlarının kuruması nedeniyle pek çok B2C şirketi müteakip dotcom çöküşünün kurbanı olsa da, Amazon ve Priceline gibi B2C liderleri sarsıntıdan kurtuldu ve o zamandan beri muazzam bir başarı elde etti.
Dijital Dünyada B2C
Çoğu şirketin tüketicileri hedeflemek için çevrimiçi olarak kullandığı beş tür çevrimiçi B2C iş modeli vardır.
Doğrudan satıcılar. Bu, insanların çevrimiçi perakendecilerden mal satın aldığı en yaygın modeldir. Bunlar, üreticileri veya küçük işletmeleri veya farklı üreticilerin ürünlerini satan büyük mağazaların çevrimiçi sürümlerini içerebilir.
Çevrimiçi aracılar. Bunlar, alıcıları ve satıcıları bir araya getiren ürün veya hizmetlere fiilen sahip olmayan irtibat veya arabuluculardır. Expedia, trivago ve Etsy gibi siteler bu kategoriye girer.
Reklam tabanlı B2C. Bu model, ziyaretçileri bir web sitesine çekmek için ücretsiz içerik kullanır. Bu ziyaretçiler, sırayla, dijital veya çevrimiçi reklamlarla karşılaşırlar. Mal ve hizmet satan reklamları satmak için büyük hacimli web trafiği kullanılır. Bir örnek, reklamları yerel içeriğiyle birleştiren yüksek trafikli bir site olan HuffPost gibi medya siteleridir.
Topluluk temelli. Ortak ilgi alanlarına dayalı çevrimiçi topluluklar oluşturan Meta (eski adıyla Facebook) gibi siteler, pazarlamacıların ve reklamcıların ürünlerini doğrudan tüketicilere tanıtmasına yardımcı olur. Web siteleri, reklamları genellikle kullanıcıların demografisine ve coğrafi konumuna göre hedefler.
Ücrete dayalı. Netflix gibi doğrudan tüketiciye yönelik siteler, tüketicilerin içeriklerine erişebilmesi için ücret alır. Site, çoğu için ücret alırken ücretsiz ancak sınırlı içerik de sunabilir. New York Times ve diğer büyük gazeteler genellikle ücrete dayalı bir B2C iş modeli kullanır.
