Abenomics, başbakan Shinzo Abe’nin ikinci kez iktidara geldiği 2012’de Japonya için belirlenen ekonomi politikalarının takma adıdır. Abenomics, ülkenin para arzını artırmayı, hükümet harcamalarını artırmayı ve Japon ekonomisini daha rekabetçi hale getirmek için reformları yürürlüğe koymayı içeriyordu. The Economist, programı “reflasyon, hükümet harcamaları ve ekonomiyi yirmi yılı aşkın bir süredir saran askıya alınmış animasyondan kurtarmak için tasarlanmış bir büyüme stratejisinin bir karışımı “ olarak özetledi.
Abenomics’i Anlamak
Abenomics, Reaganomics veya Clintonomics’in yaptığı gibi, belirli bir politikacının ekonomi politikalarına atıfta bulunur. Abenomics, Japonya ekonomisini minimum büyüme ve genel deflasyon döneminden sallamanın bir yolu olarak tanıtıldı. Japonya’nın ekonomik sıkıntıları, Kayıp On Yıl olarak da bilinen 90’lı yıllara kadar uzanıyordu. 1980’lerde büyük bir emlak balonunun patlaması ve 90’ların başında Japonya’nın varlık fiyatı balonunun patlamasının ardından Japonya’da belirgin bir ekonomik durgunluk dönemiydi.
Japon hükümeti, kamu işleri projelerini finanse etmek için büyük bütçe açıkları vererek ekonomik serpintiye yanıt verdi. 1998’de ekonomist Paul Krugman, “Japonya’nın Tuzağı” başlıklı bir makalesinde, Japonya’nın bir süre sorumsuz bir para politikası izleyerek enflasyon beklentilerini yükseltebileceğini, böylece uzun vadeli faiz oranlarını düşürebileceğini ve krizden çıkmak için gereken harcamaları teşvik edebileceğini savundu. ekonomik durgunluk
Temel Çıkarımlar
Abenomics, 2012’de ikinci kez iktidara geldiğinde Japonya başbakanı Shinzo Abe tarafından savunulan bir dizi ekonomi politikasıdır.
Abenomics başlangıçta para arzını artırma, ekonomiyi canlandırmak için hükümet harcamalarını üstlenme ve Japonya’yı küresel pazarda daha rekabetçi hale getirmek için ekonomik ve düzenleyici reformları üstlenme gibi üç oklu bir yaklaşım olarak tanımlandı.
Abenomics, başbakan Abe Japonya’yı yönetmeye devam ederken büyüdü ve şu anda kadın istihdamı, sürdürülebilir büyüme ve Japonya’nın daha fazla dijitalleşmesini amaçlayan Toplum 5.0 olarak bilinen bir konsepti kapsıyor.
Japonya, Krugman’ın tavsiyelerinden bazılarını benimseyerek yurt içindeki para arzını genişletti ve faiz oranlarını oldukça düşük tuttu. Bu, 2005’te başlayan bir ekonomik toparlanmayı kolaylaştırdı, ancak nihayetinde deflasyonu durdurmadı.
Temmuz 2006’da Abe’nin başbakan olarak ilk döneminde iktidara gelmesiyle Japonya sıfır oran politikasına son verdi. Abe, 2007’de aniden başbakanlıktan istifa edecekti, ancak iktidar partisinde görevine devam etti. Japonya hala dünyanın en düşük faiz oranlarına sahip olmasına rağmen deflasyonu durduramadı. Ülke, 2007’nin sonu ile 2009’un başı arasında Nikkei 225’in %50’den fazla düştüğünü gördü. Kısmen Japonya’nın sallayamadığı ekonomik sıkıntı nedeniyle, Abe’nin partisi Japonya Liberal Demokrat Partisi (LDP) iktidarını kaybetti. Japonya Demokrat Partisi’ne.
Abenomics ve Üç Ok
Abe, Aralık 2012’de ikinci dönemine başladı. Göreve döndükten kısa bir süre sonra, Japonya’nın durgun ekonomisini desteklemek için Abenomics planını başlattı. Abe, seçilmesinin ardından yaptığı konuşmada, kendisinin ve kabinesinin “cesur para politikası, esnek maliye politikası ve özel yatırımı teşvik eden bir büyüme stratejisi uygulayacağını ve bu üç ayakla sonuç alacağını” duyurdu.
Abe’nin programı üç “oktan” oluşuyordu. İlki, Japon ihracatını daha cazip hale getirmek ve mütevazı bir enflasyon – kabaca% 2 – oluşturmak için – 60 trilyon yen ile 70 trilyon yen arasında – ek para birimi basmaktı. İkinci ok, kısa vadeli büyümeyi canlandırmak ve uzun vadede bütçe fazlası elde etmek için talebi ve tüketimi canlandırmaya yönelik yeni hükümet harcama programlarıydı.
Abenomics’in üçüncü bileşeni daha karmaşıktı – Japon endüstrilerini daha rekabetçi hale getirmek ve özel sektöre yatırımı teşvik etmek için çeşitli düzenlemelerde bir reform. Buna kurumsal yönetim reformu, özel ekonomik bölgelerde yabancı personel çalıştırma kısıtlamalarının hafifletilmesi, şirketlerin etkisiz işçileri işten çıkarmalarının kolaylaştırılması, sağlık sektörünün liberalleştirilmesi ve yerli ve yabancı girişimcilere yardımcı olacak önlemlerin uygulanması dahildir. Önerilen mevzuat aynı zamanda hizmet ve ilaç endüstrilerini yeniden yapılandırmayı ve tarım sektörünü modernize etmeyi amaçlıyordu. Belki de en önemlisi, ekonomist Yoshizaki Tatsuhiko tarafından Japonya’yı serbest ticaret yoluyla daha rekabetçi hale getirerek potansiyel olarak “Abe’nin ekonomik canlandırma stratejisinin temel taşı” olarak tanımlanan Trans-Pasifik Ortaklığıydı (TPP).
Abenomics Çalıştı mı?
Balon patladığından beri tüm Japon ekonomi politikası gibi, Abenomics de zaman zaman iyi çalıştı ve diğer zamanlarda oyalandı. Enflasyon hedeflerine ulaşıldı ve Japonya’nın işsizlik oranı, Abe’nin ikinci kez iktidara geldiği zamandan %2’den fazla daha düşük. Benzer şekilde, nominal GSYİH arttı ve kurumsal vergi öncesi kar ve vergi gelirlerinin her ikisi de önemli artışlar gördü. Bununla birlikte, Japonya’nın başarı dönemleri küresel ekonomik güçler tarafından zaman zaman durduruldu ve ülkenin en önemli ekonomik sorunu olan hızla yaşlanan nüfus giderek daha fazla ön plana çıktı.
