3(c)(7) Muafiyet: Tanım, Fon Gereklilikleri ve Kullanımlar
3(c)(7) Muafiyeti Nedir?
3(c)(7) muafiyeti, 1940 tarihli Yatırım Şirketleri Yasasının, özel yatırım şirketlerine belirli kriterleri karşılamaları koşuluyla bazı Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu (SEC) düzenlemelerinden muafiyet sağlamasına izin veren bir bölümünü ifade eder. 3C7, 3(c)(7) muafiyetinin kısaltmasıdır.
Temel Çıkarımlar
3(c)(7) muafiyeti, 1940 tarihli Yatırım Şirketi Kanunu’nun özel fonların belirli SEC düzenlemelerinden muaf tutulmasına izin veren bölümüne atıfta bulunmaktadır.
Özel fonlar halka arz etmeyi planlamamalı ve yatırımcıları 3C7 muafiyetine hak kazanmak için nitelikli alımlar olmalıdır.
3C7 fonlarını satın alan kişi sayısı için bir üst sınır yoktur.
3C7’nin aksine, 3C1 fonları 100’den fazla akredite yatırımcı ile ilgilenmez.
3(c)(7) Muafiyetini Anlamak
Yasanın üçüncü bölümünde bulunan muafiyet kısmen şöyledir:
Bölüm 3 (3)(c) (a) bendine bakılmaksızın, aşağıdaki kişilerden hiçbiri bu unvan anlamında bir yatırım şirketi değildir: (7)(A) Ödenmemiş menkul kıymetleri münhasıran bu tür menkul kıymetlerin iktisabı sırasında nitelikli alıcı olan kişilere ait olan ve o sırada halka arz yapmayan ve halka arz etmeyi teklif etmeyen herhangi bir ihraççı bu tür menkul kıymetlerin sunulması .
3C7 muafiyetine hak kazanmak için, özel yatırım şirketinin halka arz (IPO) yapma planları olmadığını ve yatırımcılarının nitelikli alıcılar olduğunu göstermesi gerekir. Nitelikli bir alıcı, akredite bir yatırımcıdan daha yüksek bir standarttır; yatırımcının en az 5 milyon $ yatırıma sahip olmasını gerektirir. “Nitelikli alıcı” terimi, Yatırım Şirketi Kanunu’nun 2(a)(51) Bölümünde tanımlanmaktadır .
3C7 fonlarının Menkul Kıymetler ve Borsa Komisyonu kaydından geçmesi veya sürekli açıklama sağlaması gerekmez. Ayrıca, yatırım pozisyonlarını halka açık bir şekilde özetleyecek bir izahname yayınlamaktan da muaftırlar. 3C7 fonları ayrıca 3C7 şirketleri veya 3(c)(7) fonları olarak da adlandırılır .
1940 tarihli Yatırım Şirketi Yasası, bir “yatırım şirketini”, “öncelikle menkul kıymetlere yatırım yapma, yeniden yatırım yapma veya ticaret yapma işleriyle öncelikli olarak meşgul olduğunu öne süren veya yapmayı teklif eden” bir ihraççı olarak tanımlar. 3C7, 1940 tarihli Yatırım Şirketi Yasasında yer alan ve riskten korunma fonları, girişim sermayesi fonları ve diğer özel sermaye fonlarının SEC kısıtlamalarından kaçınmak için kullandığı iki muafiyetten biridir.
Bu, kaldıraç ve türevler gibi araçları kullanmak için bu fonları, çoğu halka açık fonun yapamayacağı ölçüde serbest bırakır. Yeni hedge fonların, özel sermaye fonlarının, risk sermayesi fonlarının ve diğer özel yatırım araçlarının büyük çoğunluğu, 1940 tarihli Yatırım Şirketleri Yasası’nın kapsamı dışında kalacak şekilde organize edilmiştir.
Bununla birlikte, 3C7 fonları, 1940 Yasasından bu muafiyeti kullanmaya devam etmek için uygunluklarını korumalıdır. Örneğin , bir fon kalifiye olmayan alıcılardan yatırım alarak uyum dışına çıkarsa, kendisini SEC yaptırımına açacaktır. yatırımcılardan ve sözleşme yaptığı diğer taraflardan gelen davaların yanı sıra davalar.
3C7 Fonları ve 3C1 Fonları
Hem 3C7 hem de 3C1 fonları, 1940 tarihli Yatırım Şirketleri Yasası (“Yasa”) kapsamında “yatırım şirketlerine” getirilen gerekliliklerden muaftır. Ancak aralarında önemli farklılıklar vardır. 3C7 fonları, belirtildiği gibi, nitelikli alıcılardan yatırım alırken, 3C1 fonları akredite yatırımcılarla çalışır.
3C7 fonlarındaki yatırımcılar, 3C1 fonlarındakilerden daha yüksek bir servet ölçüsüne tabi tutuluyor, bu da bir fonun para toplamayı umduğu yatırımcı havuzunu sınırlayabilir. Bununla birlikte, 3C1 fonları toplam 100 yatırımcı ile sınırlıdır ve fonun çekmesine izin verilen daha geniş havuzdan alabileceği yatırımcı sayısını sınırlar.
3C7 fonlarının belirlenmiş bir üst sınırı yoktur. Ancak 3C7 fonları, 2.000 yatırımcıya ulaştıklarında 1934 tarihli Menkul Kıymetler Borsası Yasası’nda öngörülen düzenleme kapsamına girecek. Bu noktada, özel fonlar artan SEC incelemesine tabidir ve halka açık şirketlerle daha fazla ortak noktaya sahiptir.
